O ble mae ein cyfadeiladau yn dod? Mae'r seiciatrydd Jean-Christophe Seznec yn arbenigwr yn y mater. Iddo ef, mae popeth yn dod o'n “peiriant meddwl”. " Mae ein hymennydd yn gwneud rheolau i ni ac yn dweud wrthym: mae'r peth hwn yn normal, nid yw'r peth hwn yn normal. Ond dim ond straeon rydyn ni'n eu hadrodd i'n hunain yw'r rhain ...“, mae’n cyflwyno.

WRTH TARDDIAD Y CYMHLETHAU, PEIRIANT I OREU

Mae'n ein hatgoffa mai natur dyn yw meddwl, creu rheolau er mwyn tawelu ei hun. Mae hyn i gyd yn mynd drwodd ein hymennydd emosiynol. Mae'r ymennydd hwn yn dreftadaeth anifeiliaid, mae'n ein galluogi i sefydlu systemau addasu i oroesi. Mae'n adeiladu ein tirnodau. Roedd rhagweld yn ddefnyddiol iawn yn y cyfnod cynhanesyddol, symudodd yr ymennydd yn gyflym iawn a gallai weld perygl yn dod ac ymateb iddo. Ond nawr mae'r disgwyliadau hynny wedi newid. “Oherwydd nid ydym bellach yn 20 mewn lleoedd mawr ond yn 500 yn y metro…”

Yn unig, mae'r ymennydd yn parhau i weithredu yn yr un ffordd, felly yn hytrach na chwestiynu tarddiad posibl perygl (er enghraifft), bydd yn gofyn cwestiynau o'r math i'w hun: "Ydw i'n brydferth? » edrych ar y merched o'ch cwmpas. “Ond pan ofynnwn y cwestiwn hwn i’n hunain, rydyn ni’n gadael i’n hymennydd feddwl efallai nad ydyn ni’n brydferth”, mae'n crynhoi. Cyn dwyn i gof "garchar cynrychiolaeth", y mae rhwydweithiau cymdeithasol wedi dod i'w atgyfnerthu, fel "peiriant cymharu".

MEDDWL MEDDWL PRYDER

Yn syml, mae ein nodau yn creu meddwl pryderus. “Yna, yn rhesymegol, rydyn ni’n dweud wrth ein hunain ein bod ni’n mynd i roi strategaeth ar waith i gyflawni’r amcan hwn. Ac rydym yn syrthio i fecanwaith nad yw bellach yn caniatáu i ni addasu i'r bywyd a gynigir i ni, ond i'r gwrthwyneb, mudiad lle rydym yn gyson yn ceisio trawsnewid ein hunain”. Mae'n dangos sut mae'r ymennydd emosiynol yn gweithio fel hyn: “Y broblem yw bod yr ymennydd hwn nawr yn wynebu gormod o ffynonellau ysgogiad ac yn barod ar gyfer pethau amhriodol. Ychydig fel galw'r adran dân yn syth ar ôl cynnau'r tân ar y stôf! »

Yn ôl yr athronydd Bernard Stiegler, y mae'n ei ddyfynnu, ganwyd y cyfadeilad ar ôl yr Ail Ryfel Byd, bryd hynny, roedd diffyg ysbrydolrwydd oherwydd trawma rhyfel. Mae'r gymdeithas brynwriaethol yn cael ei eni ar hyn o bryd ac yn dod i lenwi'r diffyg hwn gyda'r posibilrwydd o fwyta, fel math o ateb i rwystredigaeth.

Ar y pwnc hwn, mae Juliette Dragon, dawnsiwr bwrlesg newydd, y mae Jean-Christophe Seznec yn anfon ei gleifion ati’n rheolaidd, yn esbonio: "Ym mhob cymdeithas ddiwydiannol, rydyn ni'n dod o hyd i'r un cyfadeiladau". Mae hi'n rhoi dosbarthiadau i dderbyn ei chorff o gwmpas y byd. “Mae cyfadeiladau menywod yn gwasanaethu'r economi batriarchaidd. Y diwrnod y byddant yn rhoi'r gorau i geisio cadw at safonau nad ydynt yn bodoli, bydd diwydiannau'n dymchwel! »

Nid yw ein diwylliant yn ffafriol i ddatgelu menywod i'w gilydd, mae'n parhau: “Anaml y bydd merched yn dod at ei gilydd, dydych chi ddim yn gweld y corff mewn diwylliant gwyn a Chatholig. O ganlyniad, nid ydym yn gweld y cellulite chwaith, nid ydym yn gweld y blew, nid ydym yn gweld y plygiadau, na'r chwydd...". Yn wir, rydym yn cymharu ein hunain i'r hyn a welwn, merched photoshopped. "Primat yw'r dynol sy'n cyfeirio at y cynrychioliadau y mae ganddo fynediad iddynt", mae hi'n pwysleisio eto.

YMLADD TRWY CHwerthin A GWALLT

I ymladd yn erbyn y cymhleth? Mae Jean-Christophe Seznec yn pwysleisio y byddai'n fwy diddorol dweud “Mae popeth yn werth ei fyw” : mae'n esbonio y byddai'n fwy diddorol manteisio ar y cyfle i fod yn rhywun eich hun, yn hytrach na cheisio bod fel arall, sy'n gyfystyr â chwest na chyflawnwyd erioed. Yna mae'n gwrthwynebu dau beth: edmygedd a chariad, trwy esiampl bendant. “Rydyn ni’n edmygu acrobatiaid, ond y rhai rydyn ni’n eu caru yn y syrcas yw’r clowniau. Pa un sydd orau gennych chi: cael eich edmygu neu gael eich caru?« 

Dyna pam ei fod yn anfon ei gleifion sy'n ei chael hi'n anodd gwerthfawrogi eu cyrff, i ymgynghori â Juliette Dragon. Mae hi'n cynnig agwedd glownaidd trwy ymarfer bwrlesg newydd yn ei Ecole des Filles de Joie, ym Mharis. Ganed y mudiad artistig a ffeministaidd hwn yn yr Unol Daleithiau yn gynnar yn y 1990au. Mae hi'n croesawu menywod i ailgysylltu â'u cyrff trwy chwerthin a gwawd.. Mae'n mynnu cwestiwn chwerthin: "Mae fel sychwyr sgrin wynt, nid yw'n atal y glaw, ond mae'n helpu i symud ymlaen". Syniad y cwrs hwn, sy’n agored i bawb, yw sicrhau nad yw ein cyfadeiladau yn broblemau mwyach.

Yn ddamcaniaethol, mae'r cymhleth yn drosglwyddadwy i bawb, yn ôl y seiciatrydd. "Mae'n hunan-farn, mae'n rhaid i chi ei dawelu". Mae'n cydnabod y gall fod yn anodd bod yn ef ei hun, a'i fod “haws i fod yn ddioddefwr eich cyfadeiladau, byddwch wedyn yn tynnu'r cyfrifoldeb yn ôl”. Er mwyn ymladd â nhw, mae'n rhaid i chi gymryd risgiau. “Does dim rhaid i mi aros am hunanhyder i oresgyn fy ofnau. Mae'n rhaid i mi wynebu fy ofnau i ennill hunanhyder. Os arhoswch nes nad ydych yn ofni mynd ar gefn beic, ni fyddwch byth yn ei wneud…”